بهروز دولت آبادی شاعر جوان و پر استعداد سبزواری به تازگی به سرایش شعری پرداخته است که در آن دو لهجه سبزواری و معیار فارسی را تلفیق کرده و این طبع آزمایی متفاوت دولت آبادی، مورد توجه انجمن ها و محافل شعری قرار گرفته است.

 

اسرارنامه در ادامه این شعر را منتشر می کند:

 

توی این  انجنمی دوباره مهمونی مگه ؟ 

کشته مرده چه زیاده دشمن جونی مگه ؟ 

شوخ و شیرینی ولی وقتی که موقش برسه 

تند و داغ و باوقاری از خراسونی مگه ؟ 

گفتی آره وغزل لهجه ی خادشه ری مِنَه 

تِر و تازه تر مَره آخ که تو بارونی مگِر ؟ 

موره وِر دِندو گیریفته عشتو دَره مَره 

باگزه بِدبینوم گُلوم گرگ بیاوونی مگر ؟ 

لامپاره خاموش کو اصلا  دِگَ نورِر چِمِخِم 

تلِ شمسی بُخدا تو مولوی خونی مگر ؟ 

اسم مولِوی اَمَه غزل به مِثنِوی مَره 

نفسوم به غِیر شعروم به تو بِستگی دَره 

ماه آسومویی و دی ری زیمینه پِتیَره 

که بیشی حتی کویروم با تو جِذر و مد دَرَه 

 ◾

همه ری یاشا و توس دِ پیش چشم حیزشا 

ایجیری شعر نخو خِیلِ حسودوم بُخدا 

واز اگر شعرته حالیشا رِوِه یَک حرفس 

اینا یَک بُره سییاین  ولی ذوقت برفس 

دلته وِ گپای بی سرو ته شا خوش نکو 

چیشمه ی چشمته ور پیز شغالا خوش نکو 

اینا نصف روز اِیاسن دِ کُنارت مِمِنن 

نصف  روز که بگذره ذوقته وِرمیجیجنن 

 ◾

خیلِ وِرچَموم که اسمته بیاروم اما 

خیلیا میشنسنت پس مِخِنومت هلنا 

هلنا هو هلنا هو هلنا هو هلنا 

مو چیجور د مین سرت نشستیوم مو هلنا ؟ 

 

◾

گفتی وم برار و آهِر کیشیوم وِ روزگار 

هر چه میخی وِم باگا فقط وِهِم نگا بُرار 

قوری چینی دلوم دل تو سنگه چی چینی 

د دلوم بو جای چای یکسره غم د دم مینی 

مگه چیش کم دره از اونای دییه  آو و گِلوم  یک دفم مار ببی اِرمو بومونده ور دلوم  

یک دَفُم مارِ بِبی یک می و ریسمو قُوَته 

کِلونگوم همیجور تو مور دگه تاله نته 

◾

 

واز که ورخستی بری نرفته مو تَو کردوم 

د خیالوم پابیرینه وِر رَدِت دَو کردوم 

فک نکو که حتی یَک ثانیه بی تو خاو دروم 

تو که مِری با دِلوم مو تازه سرِ داو دِروم 

نِصبِ شَو خیال تو هِمچی که مِزنه وِر سَروم  

میگی باد اِفتیه واز د قافله ی خیکیستروم 

هِر داوِز مو مییی عقلومه وِمِستِنی مِری 

هنه که سر شو بیشی میخی به کوج بِری ؟ 

مو کشاورزومو کاروم مره گیریه روز و شو 

رفتنت عین تگرگه ورری  خاشه های جو 

 

◾

همه ی اینار که گفتوم چه طلا بشن چی مس  

حالومه حال خرابوم بخدا اوسنه نس  

خاد خادوم موگوم ممنی یا مری از دیبره 

تو مری و شعروموم به رفتنت توموم مره 

 

#بهروز_دولت_آبادی

#شعر_لهجه

 

 

پیز : پوزه  

آوسنه:قصه  

کلونگوم:گیجم 

هر داو : هر بار 

تاله نته : هل نده 

سر داو :سر دعوا 

پا بیرینه : پا برهنه 

اِیاس:سایه ی خنک 

مارِ ببی : مارو ببین 

تل :کپی برابر با اصل  

خش نکو: خشک نکن 

خوش نکو :دلخوش نکن 

ورمیجیجنن: می سوزانند 

باگزه بدبینوم : بزار ببینمت 

ارمو بومونده ور دلوم : حسرت به دل مانده ام . 

 

یک می و ریسمو قوته : ضرب المثل سبزواری :یک مو هم به ریسمان قوت می دهد. 

 

باد افتیه  د قافله خیکیستر :ضرب المثل سبزواری :هست و نیست آدم نابود  شدن