قُمار کردن
بانوان سبزواری بر این باور بوده « هنوز هم در روستاها عقیدت دارند» که از هنگام به دنیا آمدن کودک که بدنش نرم و قابل انعطاف است عادت دادن بر وضع مطلوب و شایسته ضروری است.
پس برای راست تربیت یافتن دست و پایش لازم است او را قُمار « قنداق » کرد.
قُمار عبارتست از پارچه های نرم و سفید تکه تکه شده « اگر رنگین باشد ممکن است رنگ پس دهد» که آنها را در سارق پهن شده رنگین و قشنگ می چپیدند و کودک را در آن می گذارند، آن گاه تکه ای از آن پارچه نرم را در میان دو پا و بقیه هم از اطراف به داورپا در حالی که دو دست را هم راست در دو طرف وصل به بدن قرار داده اند می پیچند و سپس آن پارچه بزرگتر « سارق» را روی آن ها با بندی زیبا چند داوری می پیچانند و محکم می بندند و چون می خواهند بچه را بردارند دو دست به دو طرف بچه بر روی فرش و یا ... می زنند و می گویند:
الله و نبی
درد و خَمیِت وِرزیمی
خاوِ خاشِت بِتِ حضرت مرتضی علی
معنا: به حرمت پروردگار و پیامبر درد و ناراحتی ات به زمین برود و حضرت امیرالمومنین خواب خوشی به تو بدهد.
آن گاه بچه را برمی دارند...
منبع: دایرة المعارف بزرگ سبزوار / محمود بیهقی
کد: 4553
نظرت را بنویس