خانه تکانی ذهن! کَکِ بار منفی در تمبان واژه ی «حیوانیت»
محمد ابراهیم اکری / مجله اینترنتی اسرارنامه
واژه محترم، اصل و نسب دار و با وقاری هست به نام «حیوانیت» که نمی دانم چرا و چه طور شده وقتی در شو واژه ها شرکت می کند، به محض حضور توده ای سیاه از بار منفی خود را به او چسبانده همزمان وارد ذهن می شوند. دقت کنید: حیوان پست، شهوات حیوانی، دنیای حیوانی و ... البته می دانیم تقسیم بندی ها کار ذهن است وگرنه به عبارتی طبیعت روح مرئی و روح، طبیعت نامرئی است. در هیچ کجای آموزه های دینی هم نیامده است که جنبه ی حیوانی و طبیعی شما بد است و آن را سرکوب کنید. بلکه از این بخش حیوانی مثلا در مسائل مربوط به غریزه جنسی و زناشویی در قرآن کریم با زیباترین استعاره ها از آن یاد می کند و می فرماید «هُنَّ لباسٌ لَکُم و اَنتُم لباس لَهُنَّ» (سوره مبارکه بقره آیه 187)
حضرت امیر المومنین علی (ع) نیز در فرازی زیبا از دعای کمیل می فرمایند« قَوّ علی خِدمَتَکَ جوارحی» خدایا جسم و جوارح مادی مرا در راه خدمت به خودت قوی گردان. این تکریم برخلاف خودآزاری های جسمی است که در بعضی فرقه ها به اسم صوفی گری و ریاضت های هندویی انجام می شود و شاید قمه زنی نیز که به فتوای هر عقل سلیمی حرام است را شامل شود. جسم مادی و حیوانی برای بشر معبد و پرستشگاه روح است. عارفان نیز می بایست که پایه های نردبان معرفتشان را برای نیل به بام ملکوت اعلی بر زمین سفلی بگذارند. نمونه بارز پشت کردن به مسائل طبیعی، داستان مشهور شیخ صنعان است که بعد از پنجاه سال عبادت شبانه روزی و پشت پا زدن به غرایض به دام دختر ترسا در روم می افتد.
حیوان از ماده «حَیّ» به معنای زنده می آید و حضرت لسان الغیب حافظ شیرازی نیز در بیتی زیبا آب حیوان را همان آبی دانسته که حضرت خضر (ع) برای یافتن عمر جاویدان به دنبال آن بوده است.
آب حیوان تیره گون شد خضر فرخ پی کجاست؟
خون چکید از شاخ گل باد بهاران را چه شد؟
شهد و رایحه ی خوش و دل انگیز سیب و شفتالو محصول همین جسم مادی و تفاله ی این دو میوه است و نه هر سنگ و کلوخ پاره ای! این مطلب بسیار ساده یکی از سازه های اصلی در مهندسی افکار و رفتار ما آدم هاست. غفلت یا توجه به این مطلب خود بستر ساز نوع نگاه ما می شود. نگاه ناقص و سرکوب کننده ی بُعد حیوانی که به بن بست های محرومیت، خشونت، خودآزاری، فقر و هلاکت منتهی می شود و نگاه کامل که به آزادراه های تکثرگرایی، عشق ورزی، شکوفایی، نعمت و برکت می رسد. نگاه خالی از عقلانیت که به سیم خاردار تعصب و تباهی می رسد و نگاه همراه با عقلانیت که به رنگین کمان تنعم عافیت و سلامت می رسد.
با نگاه دوم ریشه های گل نیلوفر فرو شده در تاریکی و منجلاب مرداب به همان نسبت زیبا و محترم است که گل های آبی بالا آمده به سمت آفتاب. این نوع نگاه است که مردم کشوری را عاشق محیط زیست، نوع دوستی و رعایت حقوق حیوانات و نباتات می کند و بهره مند از فواید آن.
ای کاش در کشورهای مسلمان بخشی از توانمندی ها در حوزه تولید مقاله های نظری در خصوص ابعاد روح انسان، صرف تحقیقات عملی پیرامون طبیعت و مظاهر طبیعی می شد. به راستی پاداش دانشمند و محقق گیاه شناسی در جنگلی دور افتاده که بر روی گونه ای خاص از گیاهان کار می کند کمتر از یک محقق در مسائل روحانی نیست. در قرآن کریم حدود 760آیه وجود دارد که به زیبایی از جلوه های طبیعی، ماه، خورشید، دریاها، کوه ها، درخت، گیاهان، حیوانات، برکات و خواص این ها سخن به میان آورده است و به قول خود قرآن کریم، ابایی هم ندارد برای درک یک مطلب یک پشه را مثال بزند. «اِنَ اللَّهَ لا یَسْتَحیى اَنْ یَضْرِبَ مَثَلَاً ما بَعُوضَةً...» (سوره مبارکه ی بقره آیه 26)
آیات آفاقی زیادی در کنار آیات اَنفسی چشم و گوش و روان ما را به دنیایی پر از تنوع زیستی رنگارنگی، شادابی و پر اطواری آشنا می کنند و پایان اینکه اگر تدبیر و تعقل در میان باشد انسان می بیند که جسم و روح یک دانه ی گندم دوش به دوش هم او را در عظمتی موحدانه به یک هستی نامتنهای رهنمون می سازند و اگر به بالاترین پله های نردبان درک برسی می بینی که ماده نیز دارای هوشی نهفته است.
برای مطالعه مطالب بیشتر به قلم محمد ابراهیم اکبری هم اکنون روی اینجا کلیک کنید.
نظرت را بنویس
