احتمالا بارها برای بسیاری از ما سبزواری ها پیش آمده که وقتی نام شهرمان را در جایی خارج از این شهر و نزد افرادی که شناختی خاصی از شهر ما ندارند، بیان می کنیم، اغلب این تصور برایشان پیش می آید که منظورمان شهری سرسبز در مناطق شمالی کشور است. حتی از چند دانشجوی غیر سبزواری شنیده ام  که هنگام انتخاب رشته دانشگاهشان با همین تصور که سبزوار شهری در شمال کشور و یا دست کم شهری بسیار سرسبز و زیباست، یکی از دانشگاه های این شهر را انتخاب کرده اند.

 

قصد ندارم در این مطلب، به وجه تسمیه سبزوار بپردازم که برای آن می توان چندین صفحه مطلب از منابع تاریخی استخراج کرد. ولی در این مطلب می خواهم به وضعیت سرسبزی و تمیزی در شهر سبزوار بپردازم. در واقع آیا حالا که نام شهرمان به صورت خودکار تصوری مثبت و زیبا را در ذهن مخاطبان ایجاد می کند، ما توانسته ایم در واقعیت نیز به وجود آورنده و تایید کننده این زیبایی و سرسبزی باشیم؟

 

بعضی شهروندان سبزواری که اینجانب با آنان صحبت کرده ام، معتقدند سبزوار به نسبت قرار گرفتنش در حاشیه کویر و آب و هوای گرم و خشکی که دارد، شهر سرسبزی است.

 

شاید عکس های همراه این مطلب و عکس های مشابه دیگری که از فضاهای اماکن و معابر عمومی و فضاهای سبز شهری سبزوار در دسترس است، تأیید کننده این گفته باشند. همچنین بسیاری از کسانی که تجربه سفر به شهرهای متعددی را در داخل کشور دارند، معتقدند سبزوار در زمینه نظافت شهری، در زمره شهرهای تمیز دسته بندی می شود که این بدان معناست که احتمالا هم شهروندان سبزواری آداب شهروندی را در زمینه نریختن زباله و دفع صحیح پسماندهای خود به درستی رعایت می کنند و هم پاکبانان زحمتکش و دستگاه های متولی این امر در شهرداری وظیفه خود را به خوبی انجام می دهند.

 

البته این به معنای نبودن مشکلات متعدد در این شهر نیست. مشکلاتی نظیر ترافیک سنگین در اغلب ساعات شبانه روز، کمبود فضاهای پارکینگی، ساخت و سازهای غیر مجاز و بی نظم که هویت فرهنگی و تاریخی شهر را به خطر می اندازند، هدر رفتن آب های زلال در نقاط مختلف شهر که از ساختمان های در حال ساخت و ساز بیرون می زند، برخی ناهنجاری های دیگر و... اما با وجود همه آن ضعف ها و نارسایی های غیر قابل انکار نباید، باعث شود زیبایی ها و بخش های امیدوارکننده را نیز نبینیم.

 

در زمینه سرسبزی، به وضوح مشهود است که در یک دهه گذشته با همت شهردار فعلی و چند شهردار پیشین که مدتی سکان امور را به دست داشته اند، رشد خوبی در ایجاد پارک های تفریحی و فضاهای سبز در گوشه و کنار شهر صورت گرفته است. تا همین 10 سال قبل و قبل تر از آن خبری از پارک های سلامت، نشاط، بسیاری از پارک های موجود در توحیدشهر، باغ ایرانی در ضلع جنوب توحید شهر، بسیاری از پارک محله هایی که در داخل سبزوار ایجاد شده اند، پارک در دست احداث محله کوشک و ... نبود که امروزه خوشبختانه شاهد تحقق این فضاها هستیم.

 

در همین راستا مدتی قبل وبسایت شهرداری سبزوار طی گزارشی چنین نوشته است: طی چند سال گذشته نگاه مدیران شهرداری سبزوار بر تقویت فضای سبز و احداث باغ ایرانی، پارک های هشت بهشت، سلامت، طراوات و پارک محله ها در مناطق مختلف شهر و مناطق حاشیه ای  ایجا شده و  در توسعه فضای سبز شهری توازن منطقه ای نیز لحاظ شده است. (منبع)

 

همچنین خبر ایجاد کمربند سبز حاشیه شهر سبزوار هم نقطه عطف دیگری برای این شهر خواهد بود. همان خبری که به تازگی علی اصغر محمدی رئیس شورای شهر سبزوار با اصحاب رسانه در میان گذاشت. او گفته است در حاشیه بزرگراه های ابریشم و هشت بهشت و دیگر بزرگراه هایی که در کمربندی شهر در حال اجراست قرار است فضای سبزی به طول تقریبا 7 کیلومتر در عرض 100 متر ایجاد شود که ابتدا عده ای از جمله در استان سعی داشته اند عرض این فضای سبز را به 30 و حتی به 15 متر کاهش دهند، اما با پافشاری شورای شهر سبزوار نهایتاً همان عرض 100 متر تصویب شده است.(منبع)

 

اینکه چه کسانی میخواسته اند با کاهش عرض فضای سبز طراحی شده برای اطراف کمربندی شهر سبزوار حق چندین نسل از مردم فعلی و فرزندان آینده این شهر را ضایع کنند، را نمی خواهم در این مطلب باز کنم. فقط میدانم که باید قدردان کسانی بود که برای اجرای چنین پروژه هایی در هر کجای شهر و کشورمان دل می سوزانند و تلاش می کنند.

 

اگرچه طرح ایجاد کمربند سبزی به عرض 100 متر در طول چند کیلومتر، در اطراف سبزوار، هنوز اجرایی نشده است اما تصورش هم ذوق انسان را بیدار و دل هر شهروندی را شاد می کند. امید می رود مسئولان بتوانند سر حرف خود بایستند و این طرح نیکو را که به نظر من مصداق بارزی از باقیات الصالحات است در شهرمان اجرا کنند. تا همانطور که از چند دهه قبل برای ما فضاهای سبز زیبایی نظیر باغ ملی و بوستان های ارم و لاله(شهربازی) و کمی جدیدتر پارک های سلامت و باغ ایرانی و پارک شهدای گمنام ایجاد شده و باقی مانده است، از دوره فعلی نیز یادگاری های سبز و ارزشمندی برای آیندگان سبزوار برجای بماند و خواه ناخواه ثواب و خیر این اقدامات نیک تا همیشه برای انجام دهندگانش ثبت شود.

 

اگر انشاالله کمربندهای سبز حاشیه شهر سبزوار نیز به زودی با نظر مثبت شورا و با همت و توان اجرایی شهرداری اجرایی شود، احتمالا دهه پایانی قرن حاضر را می توان به نوعی به یک انقلاب سبز برای  سبزوار تعبیر کرد. انقلابی که شهر بزرگی در همسایگی کویر مرکزی ایران را به اقامتگاهی مصفا هم برای ساکنان نجیب و سخت کوشش و هم برای زائران و مسافران جاده بین المللی تهران – مشهد و دیگر جاده های شریانی جنوب به شمال و شمال شرق کشور از مسیر سبزوار تبدیل می کند. 

 

البته به جز مسئولانی که احتمالا به درستی در این سالها معطوف به ایجاد فضاهای سبز شهری در بزرگترین شهر نیمه غربی استان خراسان رضوی بوده اند، مردم این کهن شهر نیز از دیرباز و به صورت خودجوش به ایجاد فضاهای سبز و مراقبت از آن توجه و همت داشته اند و اکنون نیز بسیاری از سبزواری ها هنوز در حیاط منازل خود و یا در باغچه کوچک جلو در خانه یا مقابل مغازه شان اقدام به کاشت درخت و گل ها و گیاهان زیبایی می کنند که سایه و سرسبزی آن باعث نشاط و طراوت شهر می شود.

 

با مشاهده این تلاش سبز می توان به این نتیجه رسید که شاید به درستی نام این شهر را سبزوار گذاشته اند، زیرا اگرچه آسمان در اغلب سالها در سرزمین بیهق سرگرانی می کند و مردم این دیار را با طعم خشکسالی کاملا آشنا کرده است، اما از دیرباز مردم این دیار و مسئولانش نسبت به ایجاد فضای سبز و مراقبت از آن توجه و همت ویژه ای داشته اند.

 

گزارش تصویری / کلیک کنید.